Prof. Władysław KOŁEK (1914-1992)

Urodził się w Słotwinie koło Brzeska. W latach 1932-1937 studiował na Politechnice Lwowskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera elektryka. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku. Podczas zajęcia Lwowa przez Rosjan i przez Niemców pracował w okupacyjnych strukturach Politechniki Lwowskiej. W 1945 roku przyjechał do Krakowa jako „repatriant”, początkowo związany z Politechniką Wrocławską, a następnie z Politechniką Śląską. W 1953 roku objął funkcję kierownika Katedry Maszyn Elektrycznych AGH, w latach 1958-1962 i 1966-1969 był dziekanem Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, a w latach 1969-1980 dyrektorem Instytutu Maszyn i Sterowania Układów Elektroenergetycznych AGH. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1964 roku. Brał udział w powojennej odbudowie technicznego szkolnictwa wyższego w zakresie elektrotechniki, m.in. odbudowywał laboratoria maszyn i napędów elektrycznych Politechniki Wrocławskiej, organizował laboratoria maszyn i napędów elektrycznych Politechniki Śląskiej i taką samą na AGH w Krakowie. Wykształcił kilka tysięcy absolwentów trzech wymienionych uczelni w Polsce południowej, był promotorem wielu doktorantów, z których kilkunastu uzyskało tytuły profesorskie. Autor ponad 60 publikacji, w tym 4 książek. W latach 1980-1986 wykładał na Uniwersytecie w Konstantynie w Algierii. W tym czasie utrzymywał kontakty naukowe nie tylko z AGH, ale także innymi uczelniami w kraju i za granicą.

Cechowało go bardzo nowoczesne podejście do problemów teoretycznych elektrotechniki i elektromechaniki, miał w tym względzie wielką intuicję. Dlatego był cenionym konsultantem problemów, jakie stawiała praktyka przemysłu górniczego, hutniczego, elektromechanicznego i chemicznego Śląska i Krakowa; współpracował m.in. z Hutą im. (ówcześnie) Lenina . Wraz ze swoim zespołem i najbliższym współpracownikiem prof. Arkadiuszem Puchałą stworzył tzw. krakowską szkołę maszyn elektrycznych.

Tekst i fotografia na podstawie wydawnictwa "Twarze Wydziału" (wykorzystano za zgodą Dziekana WEAIiIB)